هفته 31 بارداری

سلام عزیزم. نورچشمم. نفسم. عشقم. 

امروز اولین روز از هفته ی 31 بارداریمم. مامانی بهت تبریک می گم. ان شالله خدا خودش کمک کنه تا 7 هفته ی باقیمانده هم به سلامتی با هم پشت سر بذاریم و تو بیای توی بغلم. دکتر بهم گفته باید سزارین بشم و 38 هفته که تمام بشه تو میای تو بغلم. خیلی دوست دارم ببینمت ببوسمت و بهت خودم شیر بدم. می دونی مامانی این روزها داره به سختی میگذره و حتی هنوز نتونستم که سیسمونیت رو کامل کنم. البته 3تا سرویس 5 تکه لباس و قنداق فرنگی و دو عدد پتو برات گرفتم. ولی بقیه چیزا هنوز نه. 

اصلا من نمی دونم چرا بعضی مامان و باباها توی خرید سیسمونی اینقدر اسراف می کنند. من که تصمیم ندارم اون ریخت و پاشها داشته باشیم. مطمئنم بعضی ها از پس چیزای ضروری هم بر نمییان. و در عوض من دیدم که بعضی ها  اونقدر خرید می کنند که اگر نی نی عزیزشون تا سه سالگی روزی یک لباس هم بپوشه باز هم کم نمیاره.

حالا بگذریم که دلیل این خریدای اضافی چیه. 

ببخشید مامانی با این حرفها جشنمون رو خراب کردم. جشن بزرگ حضور تو و 31 هفته گی ات عزیزم

اینم از کیک و کادو

این روزها یه کم بی حوصله شده ام و اصلا هم از خونه بیرون نمی رم. راه رفتن برام سخت شده و داوم نگرانتم. غذاهای فست فود اصلا نمی خورم و سعی می کنم تغذیم در جهت رشد خوب تو باشه گلم.

یه وقتایی با خودم فکر می کنم اگر خدایی نکرده تو این روزها به دنیا بیای می ذارنت تو شیشه تا بدن کوچولوت آماده زندگی بیرون بشه. وای من واقعا دیوونه ام که این همه فکرای ناامید کننده دارم. شبا که می خوابم می گم نکنه به پهلو که خوابیدم نهوه ی خوابیدنم روی تو فشار بیاره و باز نگران میشم. میوه که می خورم میگم نکنه مواد شیمیایی از روش خوب پاک نشده باشه

البته توکلم همیشه به خدا بوده و هست. راستش تو رو فقط به خودش سپرده ام که مواظب تو باشه